کد مطلب:24406 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:34

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

بهترين اعمال براي قرب به خداوند چيست؟

رسيدن به چنين آرمان بلند و گران سنگي در گرو تلاش و جهادي پر دامنه و دراز آهنگ است . بدون شك مبارزه جدي و بي امان با هواها و خواهش هاي نفساني ، بيرون راندن حب دنيا و تعلقات دنيوي از دل ، عبوديت مطلقه پروردگار، پالودن نفس از رذايل و آراستن آن به فضايل ، تهجد و شب زنده داري و توسل و استشفاع به اولياي گرام الهي و... همه ره توشه هاي اين سير خدايي است . اين كه : گويند به هركس ندهند دليلش بسيار واضح و روشن است . زيرا كسي كه جهاد با نفس نكرد و دل به ماديات سپرد و در ظلمات نفس و نفسانيات خود را محبوس ساخت كي تواند كه به سوي حق پر كشد و به لايتناهي عروج كند؟

ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست

عاشقي شيوه رندان بلاكش باشد

بنابراين مقصود آن نيست كه از اول خداوند افراد را به دو دسته تقسيم كرده به برخي توفيق مي دهد و برخي را واپس مي زند. بلكه مقصود آن است كه رسيدن به چنين آرمان بلندي عزم و همتي استوار و جهاد خستگي ناپذير مي طلبد هم چنان كه ديگر خواست ها و اهداف نيز به تناسب خود نيازمند تلاش و كوشش است .

در ميان عبادات نماز و نوافل شب بيشترين اثر را در نزديكي به خداوند دارد. »الصلوه معراج المؤمن؛ نماز معراج مؤمن است« (بحار، ج 79، ص 248).

علاوه بر نمازهاي واجب، نوافل و نمازهاي مستحبي كيميا و اكسير اعظمي است كه جوهره آدمي را صيقل مي دهد و مس وجود را به طلا تبديل مي كند. در حديثي كه نزد شيعه و اهل سنت مستند است آمده است:

»قال رسول الله: ما تحبّب اِلَيَّ عبدي بشي احب الي مما افترضته عليه و انه ليتحبّب اِلَيَّ بالنافلة حتي احبه فاذا احببته كنت سمعه الذي يسمع به و بصره الذي يبصر به و لسانه الذي ينطق به و يده التي يبطش بها و رجله التي يمشي بها اذا دعاني احببته و اذا سألتني اعطيته؛ از پيامبر(ص) روايت شده است كه خداوند فرمود: بنده من به چيزي دوست داشتني تر از واجبات، نزد من اظهار دوستي نمي كند و همانا او با نوافل نيز به سوي من اظهار دوستي مي كند. آن گاه كه او را دوست بدارم گوش او مي شوم كه با آن مي شنود و ديده او مي شوم كه با آن مي بيند و زبان او مي شوم كه با آن سخن مي گويد و دست او مي شوم كه با آن ضربه مي زند و پاي او مي شوم كه با آن راه مي رود اگر به درگاه من دعا كند او را دوست خواهم داشت و اگر از من درخواست كند به او عطا مي كنم« (محاسن برقي، ج 1، ص 291).

در ارتباط با مردم، رسيدگي به محرومان بيشترين تأثير را در نزديكي به خداوند دارد. چنان كه در روايت آمده است: »المسكين رسول الله؛ مسكين فرستاده خداست« (وسائل الشيعه، ج 9 - بحار، ج 93، ص 172).

در روايت ديگر آمده دستي را كه صدقه مي دهي ببوس كه به دست خدايي خورده است (بحار، ج 46، ص 88).